دانلود پایان نامه های دانشگاه ها

فراشناخت

یادگیری را تغییر نسبتاً دائمی در رفتار نهفته یک شخص بر اثر کسب تجربه تعریف می کنند؛ و این نکتۀ مهمی است که یادگیرنده به صورت فعال و از راه تعامل دائم با محیط، به ساخت دانش می پردازد (فونتانا، ۱۳۸۵). فلاول براین باور بود که اصطلاح فراشناخت به فرآیندهای شناختی گفته می شود که در کنترل جنبه های شناخت نقش دارند(پوردون و کلارک[۱]، ۱۹۹۹). در واقع فراشناخت به دانش فرد درباره فرایندهای شناختی خود و چگونگی استفاده بهینه از آن ها برای رسیدن به هدف های یادگیری گفته می شود، چنانکه فرد را یاری می دهد تا به هنگام یادگیری و دانستن امور، پیشرفت خود را زیر نظر گیرد. همچنین این دانش به افراد کمک می کند تا نتایج تلاش های خود را ارزیابی کرده و میزان تسلط خود را بر مطالبی که خوانده است بسنجد. یکی از رویکردهای آموزشی نوین، خودارزشیابی است. خودارزشیابی را به عنوان راهکار فراشناختی در یادگیری زبان تعریف می کنند که در آن، زبان آموزان عملکرد خود را پس از تکمیل فعالیتهای  یادگیری بررسی و یا پیشرفت خود را در به کار بردن زبان کنترل می کنند(دیک[۲]، ۱۹۹۱ و ریچاردز[۳]، ۱۹۹۲). هدف اصلی خودارزشیابی گسترش فرایند شناختی است به گونه ای که یادگیری توسعه یابد(لئو[۴]، ۲۰۰۰: ۵۶۵). فراشناخت عبارت است از فرایندهای ذهنی که در آن فردی، فرایندهای ذهنی خود را در تفکر، یادگیری و یادآوری[۵] هدایت می کند. به این ترتیب فراشناخت به فرد اجازه می دهد که پس از خواندن یک پاراگراف، آگاه شود که آیا آن را فهمیده است یا خیر؟ بنابراین، فراشناخت مفهومی چند وجهی است که شامل دانش ها(باورها)، فرایندها و راهبردهایی است که شناخت را ارزیابی، نظارت یا کنترل می کند(ولز، ۱۹۷۹؛ فلاول، ۱۹۷۹؛ نلسون[۶] و همکاران، ۱۹۹۹؛ موسس و بیرد[۷]، ۲۰۰۲؛ اسپادا[۸] و همکاران، ۲۰۰۷).

[۱] Purdon  & Clark

[۲] Dick

[۳] Richards

[۴] Leow

[۵] remembering

[۶] Nelson

[۷] Moses & Baird

[۸] Spadaa

متن کامل پایان نامه