دانلود پایان نامه های دانشگاه ها

– اهداف آموزش مهارت­های زندگی

مجموعه مهارت­های زندگی یک رویکرد متمرکز بر فرد است که هدفش کمک به افراد جهت رشد مهارت­های خود کمک­دهی می­باشد. مجموعه مهارت­های زندگی فرض می­کند که همه افراد توانایی­ها و ضعف­هایی در مهارت­های زندگی دارند. احساسات، تفکر و اعمال نامؤثر به ناتوانایی و ضعف در مهارت­های زندگی مربوط می­شود. اهداف مهارت­های زندگی، کمک به افراد جهت کمک به خودشان است. بدین معنا که افراد، برخی مهارت­های جدید را برای زندگی به دست آورند و نسبت به زندگی­شان احساس تعهد و مسئولیت­پذیری داشته باشند(آقاجانی، ۱۳۸۱). هدف اصلی آموزش مهارت­های زندگی در واقع افزایش توانایی روانی اجتماعی و در نهایت پیشگیری از شکل­گیری رفتارهای آسیب­رسان و ارتقاء سطح بهداشت روانی است.

سایر اهداف آموزش مهارت­های زندگی عبارتند از:

• تسهیل و تقویت مهارت­های روانی اجتماعی به شیوه متناسب با فرهنگ و سطح رشدی افراد
• افزایش ظرفیت روان­شناختی افراد
• ارتقاء رشد شخصی و اجتماعی
• ترویج حقوق بشر
• ارتقاء رفتار مسئولانه
• افزایش اعتماد به نفس
• ترویج برابری انسان­ها
• پیشگیری از تبعیض و بهره­کشی
• ایجاد روابط بین­فردی مناسب و مؤثر
• پذیرش مسئولیت­های اجتماعی
• پیشگیری از مشکلات اجتماعی و بهداشتی(باقری یزدی، ۱۳۸۴: ۳۹).

 

 

۲-۱-۲ –۳- ابعاد مهارت­های زندگی

سازمان بهداشت جهانی(۲۰۰۴)، ده مهارت زندگی را به سه طبقه یا گروه اصلی تقسیم می­کند.

الف) مهارت­های مرتبط با تفکر نقاد یا تصمیم گیری

این مهارت­ها شامل همه­ی آن چیزهایی است که با توانایی­های جمع­آوری اطلاعات، ارزیابی آن­ها و توانایی بررسی نتایج هر یک از این اطلاعات بر اعمال خود فرد و دیگران مرتبط می­باشد. در این گروه از مهارت­ها فرد می­آموزد که چگونه تأثیر ارزش­های خودش و دیگران را بر راه­حل­های انتخابی خویش تحلیل کند(فلاح زاده، ۱۳۸۸).

ب) مهارت­های بین فردی و ارتباطی

گروه دوم مهارت­ها، آن­هایی هستند که با ارتباط کلامی و غیرکلامی، گوش دادن فعال، و توانایی ابراز احساسات و بازخورد دادن مرتبط هستند. در این طبقه مهارت­های مذاکره، امتناع و رد کردن درخواست دیگران، و مهارت رفتار جرأت­مندانه نیز جای می­گیرند. مهارت­هایی که به فرد کمک می­کند تا تعارضات بین فردی را حل کند نیز در دسته مهارت­های بین فردی است. همدلی، توانایی گوش دادن و درک نیازهای دیگران نیز بخشی از این دسته مهارت­ها هستند. کار گروهی، توانایی همکاری با دیگران و توانایی احترام گذاشتن به دیگران هم در این دسته جای می­گیرند. به این ترتیب این گروه از مهارت­ها به مقبولیت اجتماعی کمک کرده و پایه­های رفتار و روابط اجتماعی سالم را بنا می­گذارند(همان منبع: ۴۶).

 

ج) مهارت­های مقابله­ای و مدیریت فردی

این مهارت­ها هسته­ی کنترل درونی را غنی می­سازد و به این ترتیب فرد می­آموزد که می­تواند بر اطراف خویش اثر بگذارد و تغییری ایجاد کند. عزت­نفس، خودآگاهی، مهارت­های ارزشیابی خویشتن و توانایی تعیین اهداف نیز بخشی از مجموعه مهارت­های مدیریت خویشتن هستند. خشم، سوگ و اضطراب همگی باید مدیریت شده و فرد باید یاد بگیرد که چگونه با سوگ، فقدان یا ضربه­های روحی مقابله نماید. مدیریت استرس، مدیریت زمان، روش­های تفکر مثبت و آرام سازی بخشی از این گروه مهارت­های زندگی هستند(فتی و موتابی. ب، ۱۳۸۵: ۱۱).

یونیسف(۲۰۰۴)، همچنین مهارت­های زندگی را در چندین سطح دسته بندی می­کند.

سطح اول: مهارت­های پایه­ای و اساسی روان­شناختی و اجتماعی هستند. این مهارت­ها به شدت متأثر از فرهنگ و ارزش­های اجتماعی می­باشند نظیر خودآگاهی و همدلی.

سطح دوم: مهارت­هایی هستند که تنها در شرایط خاص مورد استفاده قرار می­گیرند نظیر مذاکره، رفتارجرأت­مندانه و حل تعارض.

سطح سوم: مهارت­های زندگی کاربردی هستند نظیر مبارزه با نقش­های جنسیتی سنتی یا امتناع از سوء مصرف مواد.

سازمان بهداشت جهانی در برنامه­های مهارت­های زندگی که در سال ۱۹۹۳ معرفی نمود ده مهارت را به عنوان مهارت­های زندگی اصلی معرفی نمود. این مهارت­ها عبارتند از:

مهارت تصمیم­گیری[۱]

مهارت حل مسأله[۲]

مهارت تفکر خلاق[۳]

مهارت تفکر نقادانه[۴]

مهارت توانایی برقراری ارتباط مؤثر[۵]

[۱]  -Decision making

[۲]–  Problem Solving

[۳] – Creative thinking

[۴] – Critical thinking

[۵] – Communication effectively

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

 

متن کامل