3-7-3- جمعیت بهینه در واحد همسایگی
«جمعیت مبنای این تئوری درحدود ۵۰۰۰
نفراست (بر اساس عملکرد یک مدرسه ابتدایی، جمعیت محله در حدود ۳۰۰۰
تا ۴۰۰۰
نفر برآورد می شود)، این محدودیت در اندازه جمعیت برای شکل گیری یک هویت مستقل
جمعی اعمال شده است، این جمعیت نه آنقدر زیاد است که هویت محله بودن از آن ساقط
شود و نه آنقدر کم است که در واحدها و یا محلات دیگر حل شود. (همان، 1375)
3-7-4-مراکز فرهنگی و آموزشی در واحد همسایگی
از دیگر ویژگی های واحد همسایگی توجه ویژه
به مسائل فرهنگی و در نظر گرفتن ضریب خاصّی برای مراکز آموزشی و فرهنگی است. این
واحد همسایگی به مرکزیت یک مدرسه ابتدایی بوجود می آید که این مدرسه درمیان فضای
سبز قرار گرفته است. همچنین ساختمان های مذهبی، پارک، مرکز فرهنگی محله کاربری
هایی هستند که عملکردی فرهنگی دارند (همان، 1375).
3-7-5- حدود فیزیکی واحد همسایگی:
حدود اشغال فیزیکی یک واحد همسایگی تقریباً ۱۶۰
ایکر( هر ایکر تقریباً برابر۴۰۰۰ متر مربع) بوده و حد تراکم جمعیت نیز ده خانوار در
هر ایکر تعیین می شود. شکل واحد همسایگی بهتراست به نحوی باشد که یک کودک پیش از
نیم مایل(۸۰۰
متر) از واحد مسکونی خود تا مدرسه را بصورت پیاده نپیماید ( هر مایل برابر ۱۶۰۹
متر). فاصله نیم مایل، مسافتی است که می توان در مدت ۱۰ دقیقه طی نمود(حبیب، 1375).
3-7-6- خدمات شهری:
ارائه خدمات شهری از دیگر اموری است که در
واحد همسایگی پیش بینی شده است. نحوۀ توزیع و قرارگیری خدمات شهری در واحد همسایگی
به گونه ای است که خدمات درجه یک شهری تماماً در واحد همسایگی قرار می گیرد که
علاوه بر کاهش چشم گیر سفرهای درون شهری، با توجه به مسافت ۱۰ دقیقه ای، استفاده از اتومبیل
را نیز به صفر می رساند. این خدمات برای یک واحد همسایگی شامل مراکز خرید، مراکز
مذهبی، کتابخانه و یک مرکز اجتماعی (محله ای) که بهتر است در نزدیک ترین فاصله به
دبستان قرارگیرد، می شود (همان، 1375).
3-8- کاربری های عمده مهم در طرح کلارنس پری
(واحد همسایگی(
همانگونه که گفته شد اساس طرح پری ساماندهی
کالبدی منطقه در جهت نیل به توسعه اجتماعی و فرهنگی است و اساسی ترین مسئله اش
ارتقاء و رشد روابط اجتماعی، ابتدا در سطح محله و در نهایت در سطح شهر بوده است.
به همین دلیل است در طرح پری ضریب خاصی به امور فرهنگی و اجتماعی توسط طراح داده
شده است تا زمینه این رشد فراهم گردد. در گام بعدی توجه پری معطوف به کاربری
مسکونی بوده است تا بتواند حداکثر امنیت وآرامش را برای آنان فراهم سازد. کاربری
تجاری هم دور از ذهن او قرار نگرفته و با توجه به نوع فعالیت های تجاری، مکان یابی
این کاربری در واحد همسایگی توسط پری حائز اهمیت است(شیعه، 1378).
3-8-1- دبستان:
دبستان به عنوان هستۀ اصلی در مرکز واحد
همسایگی قرار می گیرد و فاصله آن از واحدهای مسکونی حداکثر تا ۸۰۰
متر است تا محصلین بتوانند به راحتی و به صورت پیاده به دبستان بروند (درحقیقت این
فاصله حدود واحد همسایگی را مشخص می کند.) همچنین پری به جهت توجه خاص به مسائل
فرهنگی در واحد همسایگی، توجه ویژه ای به مدرسه دارد (همان، 1378).
3-8-2- پارکها:
فضای سبز و زمین های بازی ۱۰%
وسعت هر واحد همسایگی را شامل می شوند. بخش اعظم این پارک ها، در مراکز واحد
همسایگی و در جوار دبستان ها قرار می گیرند. در این طرح، زمین های بازی جهت
استفاده بچه¬ها در طول واحد همسایگی پراکنده می شوند و فاصله محیط
آموزشی (یا محل سکونت بچه ها) تا زمین های بازی، بیش از۴۰۰ متر نیست(شیعه، 1378).
3-8-3-مغازه های محلی:
مغازه ها در کناره های واحد همسایگی تأسیس
می شوند. درحقیقت مغازه ها در مکانی ایجاد می شوند که در تقاطع راه ها بوده و با
مغازه های سایر واحدهای همسایگی یا محلات مجاور باشند. ایجاد مغازه ها در کناره
های واحد همسایگی، بدین دلیل است که کلارنس پری معتقد بوده که وجود مغازه ها در
مرکز، وسیله های نقلیه موتوری را به داخل بافت می کشاند و سلامت محیطی روانی
واحدهای مسکونی را در معرض خطر قرار می دهد. برای همین بهترین مکان را برای کاربری
های تجاری لبه های واحد همسایگی تشخیص داده است (همان، 1378).
3-8-4- کاربری مسکونی:
منطقه واحدهای مسکونی جهت سکونت ۱۰۰۰
خانوار یا ۵۰۰۰
نفر، در نظرگرفته شده است. بلوک ها بر اساس نوع اسکان و بعد خانوار تفکیک شده است.
در واحد همسایگی، هم خانه ویلایی و هم خانه های آپارتمانی در در کنار هم قرار
گرفته اند.بخشی از افراد مالک دائمی هستند و بخشی از ساکنین این واحد همسایگی
اجاره نشین و یا ساکن موقت هستند. که معمولاً طول مدت اجاره آنها میان مدت (۵
ساله) و یا بلند مدت (۱۰ تا ۱۵ ساله) در نظر گرفته شده است(همان، 1378).